«پَسَک»،سنتی فراموش شده دراسفندآباد!! (عکس و مطلب ارسالی از جناب اکبر)

به نام یزدان پاک،دادار مهرآفرین

روستائیان از قدیم الایام تابع سرسخت سنتها بوده اند وتعهدات عرفی واخلاقی نانوشته سینه به سینه می گشته ونسل به نسل.

حیف وصد حیف که امروزه غالب آن سنتها به بوته فراموشی سپرده شده است ودر مسلخ مدرنیته قربانی.

سهم همه کس در نعمتهایی که خدا عطا کرده بود توسط پدران ما دیده می شد،همسایه و آشنا و درویش ورهگذر.

یکی از آن سنتها «پَسَک» است.وقتی در پاییز میوه های درختی مانند انار در برداشت می شد به توصیه صاحب باغ مقداری محصول بر درخت تعمدا باقی می ماند سهم آبیاران ورهگذران.مشروع ومباح.

صاحب باغ بعد از برداشت محصول، دیگر قفل به درب باغ نمی زد یعنی مجوز «پَسَک» صادر.

همه به این سنت پایبند.«پَسَک کننده» هم به حق وحد خود قانع ومتعهد.این بود که تا مدتها بعد هنوز انارها بر درختان مانده وتو را به میهمانی صاحب باغ دعوت می کردند ،وچه می چسبید انارهای رسیده وشیرین ویخ کرده زمستانی بادانه های درشت به ویژه که نمی باران هم بر برگهای خزان درختان زده بود وزیر پا دیگر خبری از خش خش نبود واندک برگهایی هم که بر درختان مانده بود به زیر می افتاد،چه «پَسَک» دلچسبی!!!!!!!